Phobia girl diary

[igiveworld]

On my 17 years of age.

I woke up with fear symptoms.

I do not want anybody near me.

I was trembling.

I'm going to continue to study

Everything is beautiful

But on that day.

I am ill on the first day.

I feel like everything collapse.

เมื่อวันที่ 17 ปีของฉันอายุ

ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการกลัว

ฉันไม่ต้องการให้ใครอยู่ใกล้ฉัน

ผมสั่นเทา

ฉันกำลังจะไปเรียนต่อ

ทุกอย่างสวยงาม

แต่ในวันนั้น

ฉันป่วยในวันแรก

ฉันรู้สึกเหมือนทุกอย่างพังทลาย

i'm very sad

Dreams fade.

Suffering they replace.

It was hell on earth.

I keep asking yourself.

Why why why

Everything is like this

ฉันเศร้าใจมาก

ฝันจางหาย

ทุกข์ตนแทน

มันเป็นนรกบนพื้นโลก

ฉันเฝ้าถามตัวเอง

ทำไมทำไมทำไม

ทุกอย่างเป็นเช่นนี้

Then I tell yourself that.

One day, everything will be back.

But today

Over the past ten years.

Many things in the world has changed.

I still have fear of society all time.

And over the past ten years.

I'm trying to treatment.

Used pill

Cognitive Behavior Therapy

etc

จากนั้นฉันบอกตัวเองว่า

วันหนึ่งทุกอย่างจะกลับมา

แต่วันนี้

กว่าสิบปีที่ผ่านมา

หลายสิ่งหลายอย่างในโลกมีการเปลี่ยนแปลง

ฉันยังมีความหวาดกลัวของสังคมตลอดเวลา

และกว่าสิบปีที่ผ่านมา

ฉันพยายามที่จะรักษา

ยาที่ใช้

บำบัดพฤติกรรมทางปัญญา

ฯลฯ



If anyone says that.

I do not patient.

Do you know that I am very patient.

I endure everything.

Endure scorn

Endure to suffering from the fear of social

Endure alone.

Endure to treatment

Endured meet a psychiatrist.

who we understand that

They maintain only a crazy person.

Endure the suicidal. Over and over again

Endured living alone.

What help do everything themselves.

endure problems.

And solve problems on their own.

ถ้าใครบอกว่า

ฉันไม่อดทน

คุณรู้หรือเปล่าว่าฉันอดทนมาก

ฉันอดทนทุกอย่าง

อดทนต่อคำปรามาส

ทนทุกข์ทรมานจากความหวาดกลัวไปของสังคม

อดทนเพียงอย่างเดียว

ทนต่อการรักษา

ทนพบจิตแพทย์

ที่เราเข้าใจว่า

พวกเขารักษาคนบ้าเท่านั้น

อดทนต่อการฆ่าตัวตาย ครั้งแล้วครั้งเล่า

ทนอยู่คนเดียว

สิ่งที่ช่วยทำทุกอย่างเอง

อดทนต่อปัญหา

และแก้ปัญหาด้วยตนเอง

 

[igiveworld]

Login | Facebook

I am a Thai.
I intend to write to share my story.
To devote to friends with my patients.

ฉันเป็นคนไทย
ฉันตั้งใจจะเขียนเพื่อแบ่งปันเรื่องราวของฉัน
เพื่ออุทิศให้กับเพื่อนกับผู้ป่วยของฉัน

 

[igiveworld]

Ten years I was social anxiety.
It agonizing

But I struggled to get freedom from it.
Ten years of fighting.
It is valuable to me.

At first I hated it.
Now, I love it.

Because it has proven endurance
From the love of family and my patient friends.

 

[eek]

At first I hated it.
Now, I love it.
Because it has proven endurance
From the love of family and my patient friends.

If anyone says that.
I do not patient.
Do you know that I am very patient.
I endure everything.

I like the poem-- there were parts I didn't understand though. It looks like the struggle is building your character in a good way. For the patience and for the tolerance of pain-- keep up the good fight.

 

[Sial Axetder]

Not quite sure how you managed it, igiveworld. There is a sense of calm here. Maybe it's me.

Keep fighting. Never stop.

 

[EasySkanking]

This is very nice igiveworld!

So much positive energy in these poems - THANK YOU! <3